Oleh: Tandre Wijaya
Kawan, jauh kampung halamanmu
Ada sedih ada rindu
Terpatri jelas di wajahmu
Terlihat olehku gelisah suasanamu
Bagai punuk merindukan bulan
Sajak-sajak indah kau lantunkan
Ayat-ayat doa kau sematkan
Ribuan kata kerinduan kau lontarkan
Musim semi yang indah kali ini
Kembalilah kau wahai kawan
Ayah Ibu telah dirindukan
Tanah air kau muliakan
Pelangi indah di balik awan
Ingatkah kau akan hal itu kawan?
Ada air yang mengalir di atas cawan
Sejukkan mata denganmu wahai kawan
Bergegaslah pulang wahai kawan
Atas dasar rindu kutuliskan
Puisi-puisi indah untukmu kawan
Agar dikau cepat pulang
Sebab Ayah Ibu telah menunggumu kawan